De familie wacht op Kobe.
Dan arriveert hij, met zijn splinternieuw
mutsje uit Peru op het hoofd.
Dat heeft tante Geertrui recht uit Lima meegebracht.
Het staat hem beeldig,
al is zijn hoofdje ronder en verstandiger al dan gedacht.
Eerst mag hij bij moeke op schoot.
De kinderen staan er rond
en wachten hun beurt af.
Kobe moet nog even wennen,
maar dat gaat snel.
Op alle armpjes is hij content,
alle vertroetelingen zijn welgekomen.
Met nonkel Wieland gaat hij even in de potten kijken.
Ja, een nieuwe man zal hij later
ook wel moeten worden.
Koken en wassen en plassen zijn deel.
Van de opa's zal hij het niet leren,
maar dat hoeft ook niet.
Er is jong mansvolk genoeg in de buurt
om hem daarin wegwijs te maken.
Als Kobe honger heeft,
laat het knorrende maagje dat meteen weten.
Dan staat er volk genoeg paraat om de fles te geven.
Tante Elien blinkt en bloost er van,
en oma's metekindje Sofie
mag straks wel overnemen.
Hoewel,
het tempo van Kobe ligt hoog
en zo'n flesje is klein, dus dat is
meteen soldaat gemaakt.
Santé!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten