Kobe wordt in zijn hobbelpaardje gezet.
Op de veelkleurige speelmat.
Op en neer, paardje.
We zouden het liedje moeten zingen:
"En zo rijden wij te paard,
op een ezel, op een ezel,
en zo rijden wij te paard,
op een ezel zonder staart."
Maar Kobe gaat met papa
af en toe naar de echte ezels kijken,
dat is nog veel beter.
Het zijn een beetje sukkelaars
in deze winterkou en -nattigheid,
maar af en toe begint de lente
voortijdig een beetje in de lucht te komen,
dus dat geeft hoop.
Lente -dan wordt Kobe het buitenjongetje
dat hij in wezen zal zijn.
In galop dus naar die lente toe,
alsjeblief!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten