Elke week dinsdagnamiddag
tot woensdagnamiddag
komt oma voor Kobe zorgen.
Afhalen van de Drie Biggetjes,
samen op de mat kruipen,
een flesje geven,
wachten op papa en mama.
Ze kijkt er naar uit, oma:
haar hoogdag van de week.
Dan moet ze Kobe wat verwennen,
op het armpje nemen,
hem langs de tentoonstelling in huis
van bloemen en fotootjes en postuurtjes voeren.
Naar de schildpadden kijken.
In zijn boekjes bladeren.
Hem dingetjes leren zoals:
Hoe groot zal Kobe later worden -
en hem daarbij zijn armen
in de lucht leren steken.
Als ze hem, soms met opa, van de creche afhaalt,
is daar meteen zijn breedste glimlach:
hij kent hen wel -
hij zou beginnen kraaien.
Later doet oma wat strijk
of ze maakt iets klaar:
zolang ze maar bij Kobe is.
En in de rest van de week:
gemis van het jongetje
dat haar weer jonger maakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten