Kokerellen

Nu is Kobe met de pollepels in de weer.
Lepels: zijn favoriete speelgoed tot nog toe.
Mama heeft hem op het keukenaanrecht gezet
terwijl ze doet wat ze graag doet:
koken.
Als ze rustig de tijd heeft tenminste,
want nu ze voltijds werkt
is het natuurlijk drukker.
Gelukkig is daar haar kleine helper.

In de pot roeren: dat moet,
met een beetje hulp links en rechts, haalbaar zijn.
Zie hoe zijn ogen guitig glinsteren.
Zie hoe hij de nieuwe Jeroen Meus is.
En zo hoog verheven boven de vloer
waar hij nu steeds meer op kruipt:
hij voelt zich al een hele Jan.

Met verjaardagsfeestjes later
zal hij koekjes moeten bakken,
zullen er pannenkoeken zijn.
Alvast oefenen,
en voor mama is het leuk:
terwijl ze kookt,
toch gezelschap van zoonlief dichtbij kunnen hebben.
Want als ze nu hele dagen weg is:
o, hoe mist ze hem!
Ze hoop dat hij wakker is als ze thuiskomt.
Ze hoopt dat hij op haar ligt te wachten
met zijn breedste glimlach.
Ze stormt het huis binnen
als ze na de schooldag thuiskomt:
is hij er, klaarwakker,
wachtend op haar?

En jawel!!!