In kikvorsperspectief. Om ons er even
aan te herinneren hoe die kleine ukjes ons zien:
zo groot, zo boven hen verheven!
Dit is al een gelijkwaardiger niveau:
op de speelmat met Kobe.
Hij is weer serieus aan het werk
met zijn spullen.
Betasten, proeven, manipuleren,
laten slingeren, er overheen rollen.
Kleurrijk is die speelmat
van meter Laurien en nonkel Willem wel.
Kant en klaar met lettertjes
voor het geval hij al
zou willen beginnen lezen.
Maar niets overhaasten.
Alles glorierijk zijn tijd laten.
Het gaat zo al snel genoeg.
Het kruipen, kijk:
nog wat onhandigjes,
vooral nog zich oprichten
en even de andere kant op rollen
en steunstand doen.
Een paar wipjes vooruit af en toe
als er steun tegen de voeten is.
Maar zoals gezegd:
niets heeft haast,
alles komt vanzelf,
het is zo al verwonderlijk genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten