De kleine Kobe zit daar nog wel goed veilig in de armen van zijn papa, bloot aan bloot,
maar hij hoort toch al het gejuich en het gespat in het zwembad van de Kempervennen -
en denken wij het gewoon, of krijgt hij inderdaad al een heel klein beetje schrik?
Stel je voor, als kleine patotter in een tropisch zwembad in Nederland arriveren,
het klinkt er allemaal zo luid in de oren,
wat zal hem overkomen?
Dus toch maar dicht, dicht tegen papa aan.
Dus toch een beetje angstig afwachten
of hij zo meteen te water wordt gelaten,
als een klein sprotje van een visje.
Gelukkig zal hij zich aan papa
als aan een reddingsboei vast kunnen klampen,gelukkig gaat mama ook mee te water
en zal zij wel beschermend om hem heen dobberen.
Spat, spat, spat,
nat, nat, nat -
het wordt me wat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten