Oma komt op dinsdag en woensdag vaak tot
bij Kobe getuft met haar Wit-Gele-Kruisautootje
om Kobe in de crèche af te halen (mama vergadert
lang op school op dinsdag) en op hem te letten.
Ze stopt hem graag in zijn badje.
Ze vertroetelt hem graag, strijkt hem met de
juiste, deugddoende zalfjes in.
Dat gaat goed, in hun prettige badkamer, bij
de plastiek eendjes en de speeltjes en aan de
spiegel waarin ze weerspiegeld staan.
Na de wasbeurt tilt ze hem op in zijn flashy
kruippakje.
Omdat hij zo braaf is geweest, krijgt hij een zoen.
Zijn haartjes zijn ook al talrijk en gul genoeg om
mooi tot een klein kapseltje te kammen.
Straks vertelt oma hem wat kleine verhaaltjes,
ongetwijfeld. Ze legt hem in zijn park, ze stopt hem in
zijn wiegje. Het slaapmobieltje wordt aangedraaid,
speelt wiegeliedjes en Kobe valt in slaap.
Tussendoor komt oma natuurlijk altijd even naar hem
kijken.
Tussendoor? Eigenlijk is het: om de haverklap!
En dan kijkt ze, en is ze zo gelukkig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten