Een maandje waren nonkel Willem en meter
Laurien getrouwd. Tijd voor een wandelingetje
allemaal samen in het Meerdaelwoud.
Kobe mee, meestal in de buidel vooraan op
de buik van papa, met zijn gezicht vooruit.
Naar alles kijken, dat doet Kobe doodgraag.
Naar boven en naar alle licht en naar dingen
links en rechts en dingen die bewegen.
Hij heeft zijn warme muts op met de twee dikke,
warme bollen. Hij snuift de boslucht in. Hij doet
de ronde op de armen van zowat iedereen.
Troetelkindje, boskaboutertje, warmemutsenmensje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten