Dan wordt hij te water gelaten.
Geef toe, het kleine kereltje Kobe kijkt wat verschrikt,
hij tracht zich een beetje lichter te maken om toch maar
wat hoger boven het water uit te komen,
want het is me zo nat, jongens,
en tegelijk voelt het ook wel een beetje koud aan voor hem,
al zitten ze dan nog in het warmwaterbrubbelbad.
Mama en papa mogen dan nog lachen
alsof ze alles onder controle hebben,
hijzelf lijkt er niet zo zeker van.
Echt glimlachen doet kleine Kobe niet,
eerder een beetje bang afwachten,
onervaren, waterschuw als hij nog is.
"Ze denken zeker dat ik al kan zwemmen!" -
zo gaan zijn gedachten,
maar hij kan ze alleen nog maar
voor zich houden.
En - eigenlijk valt het nog wel mee, alles samen.
Zeker als mamma gerustststellend blijft lachen
en papa hem een pakkerd geeft.
Al een heel klein beetje opluchting
valt er te bespeuren -
maar geef hem toch maar
zijn eigen kleine badje op kleinekindertjesmaat thuis!
Brrrrrrrrrrrrrrr!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten